Voor de allerarmste families is het een constante uitdaging om aan voedsel te komen. Hierdoor is het vaak onmogelijk de school kosten te betalen, wat in Cambodja nodig is om aandacht van de docenten te krijgen. Wanneer ouders wel in staat zijn om hun kinderen naar school te sturen, blijkt uit de statistieken dat families de educatie van jongens belangrijker vinden dan die van meisjes. School registraties van meisjes onder de 15 jaar ligt 50% lager dan die van jongens onder de 15 jaar en drie maal lager dan onder de 18 jaar. Het gebrek aan toegang tot scholing en een hoge 'drop-out' onder meisjes, betekent dat veel meisje en jonge vrouwen geen scholing krijgen over gezondheid omtrent sex en SOA's.
In gezinnen is het meestal de vader die eerst ziek wordt en overlijdt aan Aids. Vaak is de ziekte en het overlijden niet gerelateerd aan Aids, wat betekent dat de moeder pas uitvindt dat zij ook is geïnfecteerd als ze zwanger wordt en de baby het niet overleeft. Soms wordt de moeder ook ziek waardoor zij ook overlijdt, de kinderen blijven dan als wees achter. Een stijgend aantal weduwes en hun kinderen trekken op dit moment naar Phnom Penh vanaf het platteland. Hier leven ze meestal op straat, omdat ze alles in hun bezit hebben moeten verkopen om de zieke vader te verzorgen.
De Cambodjaanse cultuur en het geloof blijven een kritieke rol spelen als het gaat om geslachtsdiscriminatie and het onderdrukken van meisjes en vrouwen. 36% van de vrouwen is analfabeet, onder de mannen is dit maar 16%. Een derde van vrouwen, en haar gezin, kunnen hierdoor niet economisch zelfstandig zijn. Het gevolg kan zijn, als de vrouw getrouwd is, dat er altijd verlatingsangst is en/of angst voor huiselijk geweld. Dit lijdt vaak tot nog grotere vermindering van zelfstandigheid en zelfvertrouwen, met meer kans op exploitatie.
Top
